Kazım SAĞLAM

(14 Eylül 2018, Cuma)

İnsanın kendi içine doğru yolculuk yapabilmesi, ehemmiyetli ve değerlidir. Bu; kişi kendi zaaf ve meziyetlerinin farkındadır, nerede nasıl davranması lazım geldiğini tesbit etmek için, kendisiyle bir hasbihal ediyor, demektir.

Bu hasbihali açıkta ve aleni yapanların bir kısmı deli muamelesi görür, toplum nezdinde itibarları pek yoktur.
Hasbihali kendi iç dünyasında yapıp belli yerlerde belli alanlarda bunu açığa çıkaranlar ise, itibarları biraz vardır, ama toplum tarafından istikrarsız diye nitelendirilir.

İç hasbihali içinde tutan ve fakat dışarıya sızdırmamaya çalışanlar, toplum indinde tutarlı ve istikrarlı görünür lakin kendi iç alemlerinde, fokur fokur kaynarlar. Bu kaynayış dışa vurdu-ğunda hastalık belirtisi olarak anlaşılır ve toplum da böylelerine pekiyi gözle bakmaz.

(31 Ağustos 2018, Cuma)

اُدْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿١٢٥

“Rabbinin yoluna hikmetle ve güzel öğütle davet et. Onlarla en güzel şekilde mücadele et. Muhakkak ki senin Rabbin, O'nun yolundan sapanları (dalâlete düşenleri) ve hidayete erenleri bilir.” (Nahl, 125)

Davet, Allah yoluna yapılan bir çağrıdır. Davetçinin şahsına ve milletine yapılan bir çağrı değildir. Davetçinin, bu çağrı ile Allah’a karşı görevini yapmaktan öte bir kazancı yoktur. Onun sözkonusu edilebilecek bir üstünlüğü yoktur. Ne dava üzerinde ne de kendisi aracılığı ile doğru yola gelenler üzerinde bir üstünlüğü yoktur. Bunların ötesindeki mükâfatını vermek ise Allah’a aittir.

^{(17 Ağustos 2018, Cuma)}

Bugünkü Matbuatımız Şahıslardan Korkan, Hadiseleri Olduğu Gibi Değil İstenildiği Gibi Gösteren Bir Garibedir.

Gün geçmez ki gazetelerimizde bir ziyafeti bir baloyu bildiren havadisin sonunda “kibar zevatın bulunduğu bu balo …mümtaz zevatın iştirak ettiği bu balo ..” satırlarını görmeyelim…

2-6-34 tarihli cumhuriyete bakınız orada at müsabakalarını size bildiren yazı şöyle başlar: “Kibar ve mümtaz bir seyirci kütlesi karşısında…” demek ki kibar olmayan, mümtaz olmayan bir seyirci, kütlesi daha var?. Bu memlekette kibar sınıfı, mümtaz sınıfı nasıl bir zümre olabilir?..

Acaba bu memleketin kibar ve mümtaz sınıfı Beyoğlu susinekleri midir? %75 ahalisi köylü olan bu memleketin mümtaz ve kibar sınıfı, hangi sınıftır?.Bu kibar ve mümtazsınıf, yarısından çoğu fakir olan Türk milletinin içinden mi doğuyor?

(10 Ağustos 2018, Cuma)

Milli Türk Talebe Birliği; “Namık Kemal, Ziya Gökalp” anma toplantısı düzenlemiş, toplantıya davet edilen Abdülhak Hamit ve Sami Paşazade Sezai hastalıkları dolayısıyla katılamamışlar. Birer mektup yollamışlar bu mektuplar salonda okunmuş. Abdülhak Hamid’in mektubu şöyledir;

“Hamit Bey'in mektubu "Edebiyatta benim son üstadım Kemal’dir” cümleleriyle başlıyor ve:

"Ondan evvel Recai Zade Ekrem’i ve daha evvel de Şinasi’yi zikredebilirim. Kemal’in şöhret-i kalemiyesine muttali olduğum zaman on altı yaşında idim. O, yirmi sekiz yaşında idi. O. İstanbul’dan Avrupa’ya firar ediyordu, ben Tahran'dan İstanbul’a avdet ediyordum. Bu tarihten birçok seneler geçtikten sonra Recai Zadenin himmetiyle aramızda muhabere açılmıştı.