Muhalefet Mantığı |
![]() |
![]() |
![]() |
(15 Kasım 2019, Cuma) Muhalefet kelimesi veya kavramı bana hep daraltıcı geliyor. İşi kârı olmayanın baÅŸkasının hatasını gözeten bir ruh hali… Bir nevi sosyal ve fikri röntgencilik. Temelde varlığını muhalefete dayandıranların ruhi yapılarının çok saÄŸlam olduÄŸuna inanamıyorum. Mayası, bakış açısı, varoluÅŸu, yanlışları bulmaya dayalı birinin mesuliyet duygusunun geliÅŸmesi mümkün deÄŸil. Böylelerinin fikirleri hep uçarı ve cafcaflıdır. Daha rafine ve daha insancıl görünür. Hep bekâr oldukları için daima karı boÅŸarlar.  Muhalefet ahlakı, bazen iÅŸ hayatında görünür, bazen fikir hayatında, bazen siyaset ve sosyal alanlarda görünür. Her birinin kendine has hasletleri vardır. Muhalefeti iÅŸine taşıyan, daha doÄŸrusu iÅŸ hayatını muhalefete bina edenin hayatı, hep baÅŸka ÅŸeylere baÄŸlıdır. BileÄŸinin zoru ve alnının teriyle bir ÅŸeyler elde edilemeyeceÄŸine inanır, para kazanan ve iÅŸini oturtan kim var ise, mutlaka bazı dayanaklarla veya kayırmalarla bu hale gelmiÅŸtir. Kim ki iyi iÅŸe sahiptir mutlaka orada bir bit yeniÄŸi vardır. Onun için hep birilerini suçlar. Kendisini destekleyen veya destekleyenler olursa veya olsaydı o da ÅŸimdi bir yerlerde olacaktı. Kendisinin hiç kusuru yok daima kötü ÅŸartlar ve ahval ona gadretmiÅŸtir. Muhalefeti fikri olanlar, eleÅŸtirmenlerdir. Onlar iÅŸleri gereÄŸi, yanlış bulma peÅŸindedirler. BaÅŸkasının ileri sürdüğü fikre ve düşünceye ters yönden bakarlar onun nakısasını bulurlar. Tam mükemmellik Allah’a hastır ve insan kusurludur, kusursuzluk iÅŸsizliktir. Bunu kavrayamazlar, insanın yaptığında mutlaka nakısa bulunur, ama bu yanlışları onaylamak anlamına gelmez. Bu tür insanların bir ÅŸey ürettikleri görülmemiÅŸtir, onlar hep tüketicidirler. BaÅŸkasının ürettiklerini tüketirler, bir nevi beceriksiz tezgahtar. Hayatları baÅŸkasının yanlışlarını tayin ve tesbitle geçer, bu ahlakı edinenler; hayata daima kötümser bakarlar, bardağın hep boÅŸ tarafını görürler. Yanlışı tayin ve tesbitteki gayeleri bir yol yöntem bulmak deÄŸil, bulunan yol ve yöntemi baltalamaktır. Yapıcılık semtlerine uÄŸramaz, kendileri daima haklıdırlar, çünkü hiç yanlışları yoktur. Yanlışlarını lafla, baÅŸkasının yanlışlarına kıyasla örterler. Böyle de olunca kendileri arzın merkezi olur ve her yaptıkları dolaylı olarak nas addedilir. Bu psikolojiye sahip olanlar, asla cemiyet adamı olamazlar ve fakat kendilerini cemiyet için en âlâ ve vazgeçilmez sayarlar. Çünkü yanlışı hep baÅŸkası yapar... Muhalefet siyaset ve cemiyet hayatına kayarsa, bu sefer marazilik tüm topluma sirayet eder. Bir cemiyete veya partiye mensup olanlar, umumi bir ahlak edinirler. Varlıkları; yanlış-doÄŸru karşı çıkmak, yani her ÅŸeye karşı olmak. Onların iki yüzü vardır, bir yüzleri iktidardaki yüz, diÄŸeri muhalefetteki yüz. Muhalefetteki yüzleri dürüst, insancıl, hakka hukuka riayetkar. İktidardaki yüzleri despot, tarafgir. İnsan hakları onların dostları için geçerli, zaten kendileri gibi düşünmeyenlerin insanilikleri de tartışmalıdır. Çünkü içinde bulundukları sosyal grup dünyayı iyi bilen ve memleket için ne lazımsa, onlar eliyle ancak olabilire inanırlar. İktidar olduklarında da kendi dar örgütlülüklerinden kurtulamazlar. Tipik örneÄŸi CHP dir. İttihatçılığın gavur yönünü esas alarak iÅŸler yaptılar. Tek parti dönemden kalma alışkanlıklarını hâlâ sürdürüyorlar CHP liler devlet oldular 25-30 sene memleketin tek ve tartışmasız ve yaptıklarından sorumlu olmayan bir iktidar sürdüler. Bütün bunlara raÄŸmen hâlâ muhaliftirler ve azınlık gibi davranıyorlar. Muhalefet ruhu azınlık ruhudur. Her ÅŸeyden ve herkesten kuÅŸku duyar. Bastığı yer her zaman kaygandır. Onun için daima komplocudurlar. Â
|